Kako je Vukan Nemanjić presto uzeo na silu
Vukan Nemanjić morao je da se bori za pravo da kao najstariji sin dobije krunu. To pravo mu otac nije ostavio. Naprotiv, smatrao je da Vukan Nemanjić ne treba da bude vladar.
Odluka srpskog velikog župana, osnivača prve srpske dinastije i vladara koji je postavio temelje srpske države – da ga na velikožupanskom prestolu zameni srednji ( Stefan), a ne najstariji sin Vukan Nemanjić – odjeknula je kao grom iz vedra neba.
Uvređeni Vukan Nemanjić tražio je načina kako da brata skloni i sam zauzme vladarsku poziciju. U toj nameri nije birao saveznike, pa se tako tokom 1198/99 udružio sa ugarskim princom Andrijom koji je napadao na humsku ( srpsku) zemlju. Vukan Nemanjić je “vladao kraljevstvom Dalmacije i Duklje i bio orijentisan ka katoličkim zemljama”. Bio je to savez protiv brata Stefana koji je trebalo da mu omogući da dođe na srpski presto.
Da bi obezbedio pobedu za sebe, Vukan Nemanjić se te godine obratio i papi, moleći ga da u njegovu zemlju uputi legate i pojača uticaj zapadne crkve. Papa se odazvao toj molbi i 8. januara 1199. godine upućuje u Duklju dva poslanika.
Ali papini poslanici nosili su u istoj torbi i pismo (preporuku) za velikog župana Stefana. Tim aktom,smatraju istoričari, papa nije pokazao naročito isticanje Vukana mimo vladajućeg brata.
Vukan Nemanjić međutim, dolazak legata prikazuje kao naročitu sreću za svoju zemlju. U isti mah obaveštava papu da je u njegovom susedstvu zlo stanje.
„ U zemlji mađarskog kralja, tj. u Bosni“, piše Vukan Nemanjić, „ jeres je uhvatila maha jer je sam Kulin ban sa ženom i sestrom, udovicom kneza Miroslava, i sa više od 10.000 duša prešao u nju.“
Vukan Nemanjić ne kaže koja je to jeres, ali verovatno misli na bogumilstvo, sa kojim se njegov otac Stefan Nemanja, surovo obračunao.
